بررسی تاثیر تنش زدایی تدریجی عضلانی بر اضطراب و مهار پاسخهای زیستی (emg و حرارت پیرامونی بدن)

سابقه و هدف : تحقیق حاضر در پی بررسی تاثیر آموزش تنش­زدایی تدریجی بر عوامل اضطرابی شخصیت و مهارت تنظیم پاسخهای بیولوژیک از طریق بررسی بیوفیدبک و حرارت پیرامونی بدن است.   روش بررسی : در این تحقیق 21 جفت همسان شده از بین افراد مضطرب به طور تصادفی به دو گروه مورد و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی­ها همه دانشجو و بین 20 تا 30 سال سن داشتند. آنها بر اساس تست اضطراب کتل انتخاب شده بودند. گروه آزمایشی به مدت 10 هفته هر هفته یک جلسه در معرض آموزش تنش­زدایی تدریجی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش علاوه بر آزمون اضطراب کتل، تست اضطراب اسپیل برگر که به عنوان آزمون معادل در موقعیت پس­آزمون اجرا گردیده، دستگاه emg ، حرارت­سنج بدن و ارزیابی­های بالینی قبل و بعد از شروع دوره بودند.   یافته ­ ها : نتایج نشان داد که در آزمودنی­های گروه مورد تمامی عوامل اضطرابی شخصیت، اضطراب کلی، اضطراب پنهان، اضطراب آشکار، تحول هشیاری نسبت به خود، نیرومندی ”من“، گرایش­های پارانویایی، گرایش به گنهکاری (عامل o ) و تنش عصبی (عامل q4 ) به طور معنی­داری کاهش یافته­اند. همچنین سطح تنش عضلانی (emg) در این گروه کاهش یافته بود که بیانگر افزایش معنی­دار مهارت آزمودنی­های گروه مورد در مهار پاسخهای بیولوژیک در مقایسه با گروه کنترل است. در این تحقیق مشخص شد حرارت پیرامونی تحت تاثیر این شیوه قرار نمی­گیرد.   نتیجه ­ گیری : استفاده از روش تنش­زدایی تدریجی به عنوان یک شیوه مقابله­ای کوتاه مدت برای مهار اضطراب و تغییر رگه­های اضطرابی شخصیت قابل استفاده بوده و برای کسانی که از اختلالات اضطرابی رنج می­برند، توصیه می­گردد.